8 grudnia b. roku o godz. 11.30 (w godzinie łaski) w gorlickiej bazylice odbyły się uroczystości odpustowe ku czci Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny - Patronki Parafii, ale również Patronki miasta - Pani Gorlickiej.
Godzina Łaski ma miejsce 8 grudnia pomiędzy 12.00, a 13.00. Z tą godziną wiąże się objawienie. Matka Boża ukazując się pielęgniarce Pierina Gilli powiedziała: "Jestem Niepokalane Poczęcie, Jestem Pełna Łaski. Życzę sobie, aby w południe, każdego roku w dniu 8 grudnia obchodzono Godzinę Łaski dla całego świata. Dzięki modlitwie, w tej godzinie, ześlę wiele łask dla duszy i ciała. Będą masowe nawrócenia". Uroczystość odpustową rozpoczęła msza święta koncelebrowana pod przewodnictwem J.E. ks. bp. Jana Niemca - biskupa pomocniczego diecezji kamieniecko - podolskiej na Ukrainie, z udziałem ks. dziekana Stanisława Ruszela oraz księży wikariuszy: ks. Tomasza Bierzyńskiego oraz ks. Pawła Kaczmarczyka.
Homilia, którą wygłosił ks. biskup była refleksją na temat Tajemnicy Niepokalanego Poczęcia. Streszcza się ta tajemnica cichą modlitwą: "oto ja Służebnica Pańska - niech mi stanie według słowa Twego?. Modlitwy tej powinniśmy nauczyć się od Maryi, realizować ją i nosić w głębi serca.
Ustanowienie Maryi Niepokalanej duchową Patronką Gorlic powoduje przynależność do wielkiej, światowej rodziny miast o określonej duchowości. Jest to bez wątpienia duże wyróżnienie i zaszczyt dla naszego miasta - fakt historyczny. Winniśmy być jednak świadomi, że Maryja Niepokalana to nie tylko nasz duchowa Opiekunka ale i Wzór do naśladowania. Jest Ona dla nas wzorem czystości serca - wolna całkowicie od grzechu, cała święta i czysta. Jej przeto zawierzmy walkę o czystość naszych serc - walkę, od której zależą losy świata, od której zależy zwycięstwo cywilizacji miłości nad cywilizacją śmierci.
Niepokalana to Patronka na współczesne czasy - winna "porywać" nas do pracy nad czystym sercem, bo "tylko czyste serce jest zdolne do prawdziwej miłości" (kardynał Stefan Wyszyński), a wyjątkowo ważnym miejscem walki o czystość serca winna być rodzina. Mszy świętej rokrocznie towarzyszy piękny lokalny zwyczaj "Maryjek". Wprowadzone zostały one w procesji na wejście przez feretron Niepokalanej Gorlickiej. Feretron ten jest pamiątką ustanowienia w 2014 roku Maryi Niepokalanej - Patronką naszego miasta oraz wyrazem miłości i czci, jaką darzymy Matkę Jezusa.
W tym roku w Eucharystii odpustowej uczestniczyła ponad czterdziestoosobowa grupa Maryjek. Są to dziewczęta - obecnie najczęściej uczennice VII i VIII klas szkół podstawowych i liceów - ubrane w białe suknie i niebieskie welony. W dłoniach trzymają płonące lampki - symbol ofiarnej miłości Boga. Tradycja gorlickich "Maryjek" sięga lat 1709-11, kiedy to Podkarpacie nawiedziła epidemia tzw. "morowego powietrza". Maryjki wymodliły ustąpienie choroby, a na pamiątkę tamtego wydarzenia wdzięczni gorliczanie każdego roku wraz z kolejnymi grupami "Maryjek" składają hołd dziękczynny Bogu i Jego Matce.
Niezwykle uroczysta oprawa liturgiczna, śpiewy, obecność "Maryjek", Dziewczęcej Służby Maryjnej, Bractwa Kurkowego Dworu Karwacjanów wpłynęły na głębokie przeżycie tej uroczystości oraz (mamy nadzieję) większy entuzjazm wiary i przeżywania tajemnicy Niepokalanego Poczęcia NMP.
Tradycyjnie na zakończenie Mszy Świętej ks. biskup zawierzył wszystkich mieszkańców miasta Maryi Niepokalanej - Pani Gorlickiej. Radujemy się, że to święto patronalne Gorlic wchodzi na trwale w kalendarz liturgiczny naszego miasta.
Po Mszy świętej wieczornej chór po przewodnictwem pana Marcina Fejklowicza odśpiewał Akatyst ku czci Bogarodzicy. Jest to rodzaj hymnu liturgicznego, który wywodzi się z liturgii bizantyjskiej, a treścią jest oddanie chwały Matce Bożej. Trzeba, aby rodziny naszych czasów powstały. Trzeba, aby szły za Chrystusem. (Jan Paweł II, Familiaris consortio).
25 lat temu w Gorlicach przy parafii Narodzenia NMP powstało koło Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Rzeszowskiej (SRK). Rok 1994 - Ojciec Święty Jan Paweł II zatroskany o rodziny ogłasza Rokiem Rodziny i apeluje do rodzin, aby jednoczyły się na wspólnej modlitwie, formacji i działalności. Inspirowani "Listem do Rodzin" Jana Pawła II i całym Jego nauczaniem na temat: "Rodzina w służbie życiu i miłości" podejmujemy ten apel i powołujemy grupę świeckich, realizującą te zadania. We wrześniu 1994 tworzymy Grupę Założycielską, a w listopadzie 1994 rejestrujemy nasze koło SRK w Zarządzie Diecezjalnym w Rzeszowie.
Jubileusz - to czas refleksji i wdzięczności. To wyjątkowy czas wspomnień i podsumowań. "Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie" (Mt10,8). W życiu chrześcijańskim budujemy z materiału, który został nam dany. Wszystko jest łaską, ale z naszej strony trzeba odpowiedzieć na dar, który został nam powierzony. Trzeba zadać sobie pytanie: co zrobiliśmy z darami, które otrzymaliśmy? - Co z nimi robimy? Kogo ubogaciliśmy naszą wiarą? Jak wiele rozdaliśmy ze skarbca miłości swojego serca? Ile dzieł dokonaliśmy pod natchnieniem Ducha Świętego? Nie nam to oceniać. Mamy jednak wiele powodów, aby dziękować Bogu i ludziom za 25 lat służby Bogu, Kościołowi i Rodzinom.
9 listopada br. - koło SRK przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach świętowało swój jubileusz 25-lecia istnienia i działalności na rzecz rodzin. Był to jednocześnie czas wielkiego dziękczynienia Bogu i ludziom. Za najpiękniejszą formę wdzięczności uznajemy Eucharystię - dziękczynienie składane Bogu za wszystkie Jego dobrodziejstwa i łaski, ale też troski i słabości. Obchody rozpoczęliśmy więc uroczystą Mszą św. w gorlickiej bazylice mniejszej sprawowaną przez J.E. Ks. Biskupa Jana Wątrobę - Ordynariusza Diecezji Rzeszowskiej. W koncelebrze wielu kapłanów, m.in. ks. Stanisław Ruszel - dziekan dekanatu gorlickiego, ks. Marian Raźnikiewicz - asystent diecezjalny SRK, proboszczowie gorlickich parafii, ks. Krzysztof Panasowiec proboszcz parafii Dolina na Ukrainie, ks. Ryszard Tokarz proboszcz parafii w Mrowli, ks. proboszcz Marian Czenczek proboszcz parafii w Tyczynie.
W wygłoszonej homilii ks. biskup nawiązał do czytań mszalnych we wspomnienie rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, podkreślając, że jesteśmy świątynią Bożą, a naszym zadaniem jest troska o Kościół święty i wypełnianie zadań, które nam Bóg powierzył. W tym kontekście Pasterz naszej Diecezji podał liczne przykłady działalności naszego Koła SRK.
Druga część obchodów miała miejsce w auli Domu Katechetycznego. Wśród zaproszonych Gości: w/w kapłani, prof Wanda Półtawska - niestrudzona obrończyni życia, p. Kazimierz Kapera - prezydent Polskiej Federacji SRK, p. Bartuś Barbara - poseł Rzeczpospolitej Polskiej, zarząd diecezjalny na czele z burmistrzem Tyczyna p. Januszem Skotnickim, p. Maria Gubała - starosta powiatu gorlickiego, p. Augustyn Aleksander - przedstawiciel UM - Gorlice.
Prezes koła Marta Przewor skrótowo podsumowała działalność koła. Każdy uczestnik spotkania otrzymał gazetkę parafialną "Z Niepokalaną" 11/2019, w której przedstawiono formy działalności w ostatnich 5 latach. Wśród nich:

1. Sposoby chrześcijańskiej formacji:
   1. Dni Skupienia
   2. Spotkania modlitewno-formacyjne
   3. Umisyjnienie koła - wspomaganie misji modlitwą
   4. Pielgrzymowanie
   5. Prowadzenie różańca w ramach nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca i z innych okazji
   6. Redagowanie gazetki parafialnej "Z Niepokalaną".
2. Różnorodne formy pomocy rodzinom:
   1. Pomoc charytatywna i praca wychowawcza wśród dzieci i młodzieży
   2. Kolonie i wczasy śródroczne
   3. Spotkania z kolonistami w ciągu roku
   4. Wyjazdy z pomocą charytatywną na Ukrainę
   5. Goszczenie w naszych rodzinach dzieci z Kałusza i Doliny (zespół Perła itp.)
3. Organizacja kulturalnego wypoczynku - spotkania z seniorami, rodzinami wielodzietnymi, jubileusze małżeńskie
4. Obrona każdego ludzkiego życia od poczęcia do naturalnej śmierci - Marsze dla życia i rodziny.

Uświetnieniem spotkania jubileuszowego były dwa programy artystyczne; "Nie ma jak u mamy" oraz "Do przodu Polsko" w wykonaniu zaprzyjaźnionego zespołu "Perła" z Doliny na Ukrainie, który przybył z ks. Krzysztofem Panasowcem. Był to ich dar wdzięczności z okazji jubileuszu. Wszyscy uczestnicy spotkania złożyli również "Dar Serca" na potrzeby parafii w Dolinie oraz budowę katolickiego przedszkola przy parafii. Barwny i radosny korowód Marszu w obronie Życia i Rodziny przeszedł ulicami Gorlic 6 października 2019 roku. Marsz rozpoczął się o godzinie 13.00 w gorlickiej bazylice, uroczystą mszą świętą koncelebrowaną pod przewodnictwem J.E. księdza biskupa Edwarda Białogłowskiego z udziałem ks. Mariana Raźnikiewicza - asystenta diecezjalnego SRK, ks. dziekana Stanisława Ruszela oraz księży proboszczów gorlickich parafii. Ksiądz biskup w cennej i bogatej w treść homilii nawiązał do czytań "z dnia" oraz do nadzwyczajnego miesiąca misyjnego ogłoszonego w diecezji rzeszowskiej. W Ewangelii apostołowie proszą "Panie dodaj nam wiary". Kościół wzywa nas do dzieł misyjnych, a misje są sprawą wiary. Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana. Powołanie do ewangelizacji i odpowiedzialności za misje Kościół kieruje do nas wszystkich ochrzczonych. Ksiądz biskup w homilii nawiązał również do haseł marszu i patrona Marszu - św. Józefa - mocno podkreślając, że tylko rodzina Bogiem silna jest w stanie ocalić "zdrową" rodzinę i społeczeństwo polskie.
Uczestnictwo w marszu było wyrazem naszej troski o każde ludzkie życie od poczęcia do naturalnej śmierci, o każde życie niezależnie od kondycji i okoliczności poczęcia. Było też wyrazem troski o wartość i świętość rodziny. Uczestników marszu łączyło przekonanie, że te wartości chrześcijańskie stanowią podstawę ładu społecznego w naszej Ojczyźnie. Przyszły takie czasy, że o świętą, godną, dojrzałą i stabilną rodzinę trzeba będzie walczyć zarówno w domu rodzinnym, jak i w przestrzeni społecznej. Chcemy chronić rodziny przed ideologiami takimi jak gender i LGBT, przed seksualizacją dzieci.
Tegoroczny marsz w Gorlicach szedł pod hasłem "Rodzina Bogiem silna - wstańcie, chodźmy" - to słowa świętego Papieża Polaka. Trzeba nam wstać i zabrać się do realizacji nauczania św. Jana Pawła II, który słowa te kierował do rodzin, gdyż od nich zależy czy będą one wspólnotami podejmującymi wysiłki, "aby być Bogiem silne", czyli wierne Bogu i Jego przykazaniom. Powinniśmy pochylić się nad dziełem Papieża. Polska będzie silna, jeśli rodziny będą Bogiem silne, gdy będą szanować życie od poczęcia do naturalnej śmierci, tradycyjną rodzinę (mama, tata i dzieci), oraz drugiego człowieka. Chrześcijańska rodzina to sakramentalny związek mężczyzny i kobiety - to mama, tata i dzieci. Rodzina to związek oparty na miłości, otwarty na przyjęcie i wychowanie dziecka nawet wówczas, gdy ceną tej miłości jest ofiara i krzyż. Aby proces wychowania był optymalny, potrzeba obojga rodziców. Zarówno mama jak i tata, muszą spełniać istotne, choć nieco inne zadania i obowiązki. Słabość rodziny w pewnym stopniu wynika ze słabości odpowiedzialności ojców w rodzinie, z braku wychowania ich do ojcostwa. Dlatego za Patrona tego marszu obraliśmy św. Józefa, aby wstawiał się za nimi i pomagał we współczesnej kulturze "bez ojca" odkrywać mężczyznom piękno swojego powołania. Wołamy "S O S Ojcostwa - dzieci potrzebują także bliskości Ojca".
Niech ten marsz zachęci nas do refleksji nad ojcostwem, niech służy budowaniu świadomości, że tata jest tak samo ważny jak mama. Inicjatywa ta ma na celu przebudzenie mężczyzn, by dostrzegli swoją rolę w małżeństwie, rodzinie, a także w Kościele. Tam gdzie brakuje ojca (nie tylko fizycznie), gdzie brakuje ojca w wychowaniu, gdzie jest jedynie odpowiedzialność materialna, pojawia się zagrożenie, a nawet niebezpieczeństwo. Zagrożone staje się macierzyństwo matki i los dziecka, bo przecież aborcja nie jest czynem tylko kobiecym.
Drugą część marszu (na gorlickim Rynku) rozpoczęła śpiewana modlitwa za rodziny, w wykonaniu p. Teresy Szwarc i p. Mariana Kroka. Przed uformowaniem kolumny artyści zaśpiewali jeszcze piosenkę "Rodzina Bogiem silna", do której muzykę skomponował Piotr Zagórski, a słowa ułożył Ryszard Boczoń. Następnie wspólnota marszowa udała się na Zawodzie. Przeszła obok gorlickiego szpitala, gdzie uczestnicy odmówili koronkę do Bożego Miłosierdzia. Zakończenie miało miejsce w kościele św. Jadwigi w Gorlicach. Dzieci z przedszkola sióstr służebniczek zaprezentowały program słowno - muzyczny, dotyczący rodziny i roli ojca w rodzinie, a młodzież ZSE zaśpiewała psalm o miłości i złożyła u stóp Patrona marszu - św. Józefa bukiet lilii. Lilie św. Józefa (miniaturowe broszki) towarzyszyły uczestnikom wspólnoty marszowej. Ksiądz Biskup wręczył nagrody laureatom Rodzinnego Konkursu Plastycznego: "Moja rodzina - moja siła" dla dzieci przedszkolnych i szkolnych Organizatorami konkursu byli: Niepubliczne Przedszkole Sióstr Służebniczek oraz partnerzy: parafia pw. św. Jadwigi Królowej wraz z Urzędem Miejskim w Gorlicach.
Na zakończenie Ks. Biskup złożył wszystkim uczestnikom VI Marszu dla Życia i Rodziny podziękowanie oraz udzielił błogosławieństwa. Dzieci zostały obdarowane "prezentami" przygotowanymi przez ZSE w Gorlicach.
Grupy, które wzięły udział w marszu to: Strzeleckie Bractwo Kurkowe Dworu Karwacjanów w Gorlicach, szkoły im. Jana Pawła II: Zespół Szkół Ekonomicznych w Gorlicach oraz szkoła podstawowa w Stróżówce, szkoła podstawowa nr 4, nr 5 i nr 6, Zespół Szkół Zawodowych (Budowlanka), szkoła podstawowa w Bystrej, przedszkole sióstr felicjanek, przedszkole sióstr służebniczek oraz miejskie przedszkole nr 4, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich - koło przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach oraz koło z Wysokiej Strzyżowskiej, Dziewczęca Służba Maryjna z bazyliki i schola z bazyliki, Akcja Katolicka z bazyliki, Caritas z bazyliki, grupa wolontariuszy ze szkoły w Stróżówce, Szkolne Koło Caritas z MZS nr 5, Caritas z parafii św. Królowej Jadwigi, grupa rzeszowskiej pieszej pielgrzymki bł. Karoliny, drużyna starszoharcerska Fenix Biecz i drużyna harcerska - Leśni - Gorlice, Krucjata Różańcowa.
Marsze dla Życia i Rodziny są wyrazem aktywności społecznej tysięcy polskich rodzin. Dają możliwość publicznego wyrażania poglądów i oczekiwań związanych z przyszłością Polski - jako kraju, który powinien nieść w przyszłość chrześcijańskie dziedzictwo przekazane nam przez poprzednie pokolenia.

Jak co roku w ramach projektu z FIO, realizowanego przez Stowarzyszenie Rodzin Katolickich koloniści z Władysławowa uczestniczyli w tzw. wycieczce pokolonijnej. Dnia 21 września 2019 r. pojechali na wycieczkę do kopalni soli w Bochni i do Lipnicy Murowanej. Celem było poznanie historii polskich świętych i zwiedzenie zabytkowych kościołów. Uczniowie ze szkół z naszej parafii zwiedzili najstarszą w Polsce kopalnię soli w Bochni, która po prawie ośmiu wiekach wydobywania kruszywa, wygląda dziś jak podziemne miasto.
W piękny, sobotni poranek wszyscy uczestnicy spotkali się na gorlickim rynku o godzinie 6.00, w dobrych humorach cała grupa wyruszyła do Bochni, gdzie czekali przewodnicy i wiele atrakcji do obejrzenia.
Zwiedzanie rozpoczęliśmy od zjazdu pod ziemię ciemnym szybem Campi. Zjazd windą na głębokość 212 m zrobił na niektórych dzieciach duże wrażenie. Uczestnicy wycieczki dowiedzieli się także, że to właśnie z bocheńską kopalnią i szybem Sutoris związana jest legenda o pierścieniu świętej Kingi. Naszą wędrówkę po kopalni rozpoczęliśmy od kaplicy świętej Kingi. Zachwyciły nas obrazy i figury świętych wyrzeźbione w soli. Podziwialiśmy stół ofiarny, przy którym sprawował mszę świętą kanonizacyjną Ojciec Święty Jan Paweł II w Starym Sączu. Uklęknęliśmy przed relikwiami świętej Kingi na krótką modlitwę. Od przewodników dowiedzieliśmy się, że jest to jedyna kaplica na świecie, przez którą przejeżdża kolejka torowa. Uczniowie przemierzali podziemia kopalni pieszo, co dawało okazję do wypoczynku w leczniczym mikroklimacie podziemnych komór solnych.
Zwiedzanie zabytkowej kopalni, która w roku 2013 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO to niezwykła podróż przez najstarsze i najpiękniejsze wyrobiska kopalni. Odwiedzający mają poczucie wyprawy w czasie dzięki ekspozycjom multimedialnym. Za pomocą holograficznych i interaktywnych inscenizacji oraz przestrzennych słuchowisk pokazane zostały średniowieczne techniki wydobywcze, zwyczaje górnicze oraz inne aspekty z życia kopalni. W naszej pamięci na długo pozostaną prezentacje obrazujące dawny system wentylacji, systemy transportowe, jak również zalanie wodą podziemnych chodników. W opowiadaniu o historii bocheńskiej kopalni przewodnikom pomagali wirtualni polscy królowie oraz żupnicy genueńscy. Najmłodsi uczestnicy naszej wycieczki mieli wrażenie, jakby normalna praca górników w kopalni toczyła się tuż obok nich.
Po zwiedzeniu kopalni wszyscy udali się do bazyliki Świętego Mikołaja. Po zwiedzeniu i poznaniu jego historii uczestnicy wycieczki spacerkiem udali się na pyszną pizzę. Posileni i uśmiechnięci wybraliśmy się do Lipnicy Murowanej, aby podążać szlakiem polskich świętych. To tutaj dorastali do świętości św. Szymon, św. Urszula Ledóchowska, oraz błogosławiona Maria Teresa Ledóchowska. Po spotkaniu na lipnickim rynku z panią przewodnik powędrowaliśmy do kościoła św. Andrzeja Apostoła. Jest on największym i najstarszym ze wszystkich kościołów Lipnicy Murowanej. Został wzniesiony w XIV wieku z fundacji króla Kazimierza Wielkiego. Dnia 10 czerwca 2019 r. rozpoczął się proces peregrynacji figury Madonny Lipnickiej. Następnie udaliśmy się do kościoła świętego Leonarda. Jest to drewniany, cmentarny kościółek wpisany na listę zabytków UNESCO. Po zwiedzeniu tego miejsca, powędrowaliśmy zobaczyć sanktuarium świętego Szymona, które zbudowano na miejscu jego rodzinnego domu. W kościele św. Szymona wzięliśmy udział we mszy świętej, którą odprawił ksiądz Józef Buczyński. Świątynia ta, została ufundowana przez Stanisława Lubomirskiego jako wotum za zwycięstwo pod Chocimiem w 1621 roku. Na koniec lody na lipnickim rynku, wspólne pamiątkowe zdjęcie i powrót do Gorlic. W tym miejscu pragnę podziękować przede wszystkim pani doktor Marcie Przewor za zorganizowanie tak wspaniałej wycieczki, dzięki której wszyscy uczestnicy przeżyli wspaniałą ucztę historyczną i duchową. Dziękuję również wszystkim wychowawcom: ks. Józefowi Buczyńskiemu, p. Jadwidze Marek, p. Małgorzacie Serwońskiej, p. Agnieszce Krupie, p. Iwonie Wal i p. Bożenie Jurczak za wszelką pomoc i okazane serce każdemu uczestnikowi wycieczko-pielgrzymki.
Dziękujemy Bogu i ludziom za ten wspólnie spędzony czas.

W sobotę 7 września b. roku o godzinie 4.00 z parafii Narodzenia NMP w Gorlicach wyruszyła 30 osobowa grupa na 6 dniową pielgrzymkę na polskie Kresy na Ukrainę. Była to pielgrzymka z pomocą charytatywną dla naszych rodaków oraz odbudowy i utrzymania świątyń rzymskokatolickich na tym terenie. Miała ona również na celu wsparcie duchowe rodaków tam zamieszkujących. W parafiach przekazaliśmy dary przywiezione z Gorlic (odzież, słodycze, produkty spożywcze zakupione z ofiar pielgrzymujących). W wielu parafiach składaliśmy również ofiary "do kapelusza" na potrzeby danej wspólnoty.
Była to pielgrzymka, którą prowadził ks. Krzysztof Panasowiec - Polak pełniący od 27 lat posługę na Ukrainie, obecnie proboszcz w Dolinie. Codzienna Eucharystia (w świątyniach w Bolechowie i Dolinie, Kałuszu, dwa razy w Pereczynie i w katedrze w Mukoczewie), modlitwy (godzinki, różaniec, koronka, różnorodne rozważania, śpiew pieśni religijnych) dały nam możliwość pogłębienia wiary i przeżycia rekolekcji w drodze. Wielką radością była dla nas wspólnota pielgrzymkowa, którą udało się nam zbudować - wspólnotę pełną miłości, ofiarności i radości. Po raz kolejny (21) odwiedzamy polskie Kresy, które magicznie przyciągają, mimo trudów i zmęczenia., a nie było to pielgrzymowanie takie łatwe: prawie 2 tysiące kilometrów, 6 dni w drodze, wielogodzinna jazda, trud przekroczenia granicy. Przekrój wiekowy pielgrzymów duży, bo od dziesięciu lat do osiemdziesięciu.
Trasa wiodła przez Mościska, Krysowice, Strzelczyska. W tym dekanacie ponad dwadzieścia lat temu pełnił posługę były wikariusz gorlickiej fary - ks. Andrzej Rams. Podziwialiśmy jego "spuściznę", którą tam pozostawił. Wspólnoty parafialne żywe duchowo, działająca szkoła polska, "zadbane" świątynie zarówno w Krysowicach jak i w Strzelczyskach. Wielkim przeżyciem była modlitwa w sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Mościskach oraz w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Krysowicach, koronowanej dwa lata temu. Stowarzyszenie Rodzin Katolickich (SRK) 22 lata temu było na pielgrzymce w tych świątyniach, zamienionych za czasów komunistycznych na magazyny - (w Krysowicach magazyn środków chemicznych). Byliśmy wówczas świadkami ich wielkiego zdewastowania.
Dalsza trasa pielgrzymkowa wiodła przez Bolechów, Dolinę, Chodorów, Żydaczów (Matka Boża Kochawińska), Stanisławów, Halicz, Kałusz. Uczestniczyliśmy w Dolinie w odpuście z okazji święta Narodzenia NMP, radując się żywą wspólnotą parafialną, pełną entuzjazmu wiary. Spotkaliśmy tam wielu znajomych i przyjaciół, bo od 20 lat odwiedzamy tę parafię, aby wzajemnie się ubogacać. Przez cały ten czas do Gorlic przyjeżdżały dzieci na kolonie organizowane przez SRK, dzieci i młodzież (zespół taneczny "Perła" na Dzień Niepodległości i Święto 3 Maja) oraz inne grupy młodzieżowe, które zawsze były goszczone w naszych rodzinach. Kilkugodzinne zwiedzanie (z przewodnikiem) Stanisławowa (Iwanofrankowsk) pokazało nam tragiczne losy Polaków na Kresach, historię ich życia oraz ich świątyń. Wielkim przeżyciem było nawiedzenie w Haliczu sanktuarium bł. Jakuba Strzemię oraz możliwość zobaczenia bardzo cennych Jego relikwii (ornat, rękawiczki, fragmenty krzywizny z pastorału). które odnalazły się w cudowny sposób.
Odwiedziliśmy też ks. Andrzeja Mihułkę remontującego świątynię w Chodorowie, (remont wymaga dużych nakładów finansowych). Msza święta w kościele w Kałuszu dostarczyła nam wielu wzruszeń, bo to przecież SRK oraz gorliczanie w znacznym stopniu przyczynili się do odnowienia tej przepięknej świątyni.
Na końcu zwiedzaliśmy Zakarpacie, które jest jednym z nieodkrytych skarbów Ukrainy. W przeciwieństwie do Lwowa czy Kijowa nie ma tu natłoku turystów, jest raczej cicho i spokojnie. W związku z historią tego rejonu jest on wypadkową trzech żywiołów: słowackiego, węgierskiego i ukraińskiego, zarówno z atmosfery, kuchni czy architektury. Zwiedzaliśmy Użgorod i Mukaczewo. Dwa noclegi mieliśmy w słowackojęzycznej parafii w Pereczynie oraz skorzystaliśmy z kąpieli w gorących źródłach w Beregowie. Powrót przez granicę ukraińsko - słowacką był mniej wyczerpujący, godny polecenia.
Pragniemy aby gorliczanie poznawali Kresy, historię, swoje korzenie, pielgrzymowali do ziem, które musieli opuścić Polacy - miejsc przesiąkniętych krwią, miejsc zsyłek i przesiedleń.
Dziękujemy Bogu i ludziom za ten dar rekolekcji w drodze.


Stowarzyszenie Rodzin Katolickich - Koło przy Parafii Narodzenia NMP w Gorlicach od 25 lat pomaga rodzinom potrzebującym wsparcia m.in. organizując atrakcyjny wypoczynek wakacyjny dla dzieci. Jak co roku kolonia miała również na celu pracę wychowawczą i edukacyjną. Uczestnicy kolonii byli z różnych gorlickich szkół i klas. Było także siedmioro dzieci wraz z opiekunką z Doliny na Ukrainie. Okres ten bez telewizora i dostępu do internetu był okazją do wspólnej rozmowy, wymiany doświadczeń i zawarcia nowych przyjaźni - to czas integracji.
Wypoczynek połączony był (jak zawsze) z rekolekcjami. Codzienna Msza Święta sprawowana przez Ks. Józefa Buczyńskiego połączona z rozważaniami, wspólna modlitwa poranna i wieczorny Apel Jasnogórski stanowiły ważną część każdego dnia, bowiem pomagały wszystkim w refleksji i realizacji dobrych postanowień. Dzieci modliły się chętnie i spontanicznie oraz uczestniczyły w nabożeństwach religijnych.
Zasady dobrego zachowania, wzajemna współpraca, pomoc i szacunek dla drugiego człowieka - to wartości przekazywane i umacniane podczas kolonijnych zajęć. Od samego początku organizowania wypoczynku dla dzieci wdrażamy i pogłębiamy wychowanie religijne. W pracę wychowawczą trzeba też koniecznie "wkładać" serce. Dzieci bywają zranione brakiem miłości, co najczęściej wiąże się z chorobą naszych czasów: brakiem dla nich czasu oraz różnymi innymi zagrożeniami rodziny.
Tegoroczna kolonia trwała od 7 - 17 sierpnia. Uczestniczyło w niej 46 dzieci. Miejscem pobytu był Dom Kolonijny we Władysławowie. Wypoczynek ten rozpoczęliśmy pielgrzymką do Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polskiego Morza w Swarzewiu, gdzie poznaliśmy historię sanktuarium, cudownej figurki i jej ukoronowania. Przewodnik podkreślił przywiązanie do wiary i miłość do ojczyzny ludzi tego terenu, którzy od 36 lat pokonują ponad 600 km w pieszej pielgrzymce z Helu do Częstochowy.
Dużą atrakcją dla dzieci była wycieczka do Słowińskiego Parku Narodowego i ruchome wydmy w Łebie. Ze szczytu Łąckiej Góry roztacza się niesamowity widok, który sprawia, że możemy się poczuć jak na prawdziwej pustyni. Wydmy Łeba i znajdujące się na jej obszarze ruchome piaski tworzą przepiękny pustynny krajobraz, unikatowy w Europie, zwany często polską Saharą. Również zwiedzanie "Wyrzutni" było dużą atrakcją (zwłaszcza dla chłopców). Wycieczki były doskonałą okazją do poznawania ciekawych zakątków i bogatej historii naszej Ojczyzny. Poznając różne obszary naszego kraju dzieci poszerzyły i utrwaliły wiedzę historyczną oraz zdobyły wiele wiadomości i umiejętności z dziedzictwa kulturowego. Doskonałą okazją do poznania historii i kultury regionu była wizyta w wilii gen. Józefa Hallera, popularnie nazwanej "Hallerówką".
Wiele emocji dostarczyła wizyta w Ocean Parku we Władysławowie. Można tam "suchą nogą" spacerować tuż obok rekinów, orek czy wielorybów. W Ocean Parku była okazja spotkać się ze zwierzętami morskimi, wykonanymi w skali 1:1, w tym największym na świecie 34 metrowym płetwalem błękitnym i również dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy o ich podwodnym życiu. 20 hektarów pełnych atrakcji; wodospad, żywe rekiny i ryby tropikalne, wioska rybacka, ryby rzeźbione z drewna, maxi klocki i wiele innych.
W czasie pobytu nie zabrakło wesołej zabawy. Radosnym wydarzeniem były wspólne śpiewy, tańce integracyjne, konkursy i pogodne wieczory. Największym powodzeniem cieszyły się kąpiele w morskich falach pod bacznym okiem ratowników i pobyt w Aquaparku w Redzie. Kolonię zakończyła Msza święta dziękczynna w Sanktuarium Matki Bożej Gwiazdy Nowej Ewangelizacji i św. Jana Pawła II w Toruniu.
Zorganizowanie wypoczynku we Władysławowie możliwe było dzięki otrzymaniu dotacji w ramach programu Funduszu Inicjatyw Obywatelskich, wsparciu finansowemu Urzędu Miejskiego w Gorlicach oraz pracy całego personelu kolonii w ramach wolontariatu.
Koordynator projektu i lekarz Marta Przewor, kierownik kolonii - pani Izabela Krupa, wychowawcy: Maria Urban, Małgorzata Serwońska, Ks. Józef Buczyński, Natalia Ohonovska. Dobra organizacja wypoczynku to zasługa pani kierownik. Serdeczna atmosfera panująca na kolonii - to efekt wielkiego zaangażowania i serca okazywanego dzieciom przez wszystkich opiekunów. Największą radością były efekty naszej pracy widoczne w tym, że dzieci z wielkim zaangażowaniem i posłuszeństwem korzystały z całego programu. Co roku pod koniec czerwca członkowie (SRK) spotykają się na walnym zgromadzeniu. Tym razem było to XXV walne zgromadzenie sprawozdawcze SRK. Odbyło się ono 29 czerwca b. roku w Tyczynie. Uczestniczyli w nim wybrani delegaci w liczbie 1 delegat na 5 członków koła.
Zebranie rozpoczęło się koncelebrowaną Mszą świętą w kościele p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Tyczynie, sprawowaną przez ks. proboszcza parafii ks. dr Mariana Czenczka oraz ks. Mariana Raźnikiewicza - asystenta diecezjalnego SRK.
W wygłoszonej homilii ks. proboszcz nawiązał do czytania z tego dnia - uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła, a główny wątek to odpowiedź na pytanie: Gdzie jest nasze miejsce we wspólnocie Kościoła?, Jakie jest miejsce SRK w Kościele?, Dlaczego kochamy Kościół?
Kochać Kościół to kochać Chrystusa, gdyż Syn Boży utożsamia się z Kościołem. Kościół stoi na straży godności człowieka od narodzin do śmierci. Kościół zawsze jest wierny - zawsze będzie bronił godności ludzkiej. Jest wspólnotą, która stale się odnawia i oczyszcza, jest naszą rodziną, jest wspólnotą, która ma wielką moc, gromadzi się w imię Boże.
Dalsza część zebrania odbyła się w Centrum Dziedzictwa Kulturowego i Informacji Turystycznej w Tyczynie. W sprawozdaniu merytorycznym za ubiegły rok prezes SRK poseł Kazimierz Gołojuch przedstawił najważniejsze działania, które odbywały się przede wszystkim w kołach.
Jest to formacja chrześcijańska, czyli kształtowanie i doskonalenie się na drodze do świętości zarówno członków wspólnot SRK, jak i innych rodzin poprzez prowadzone modlitwy, pielgrzymki, dni skupienia, katechezy, wykłady, redagowanie artykułów i gazetek.
Formacja chrześcijańska dzieci i młodzieży - na koloniach, na różnorodnych spotkaniach, w świetlicach przyparafialnych, gdzie prowadzi się elementy wychowania katolickiego poprzez modlitwę, katechezę, a na koloniach podczas codziennej Mszy świętej.
Troska o ochronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci.
Działania charytatywne - kolonie dla dzieci z rodzin potrzebujących wsparcia, półkolonie, paczki dla dzieci z okazji spotkań świątecznych, czy ze św. Mikołajem. Działalność charytatywna - to również pomoc w odbudowie kościołów na Ukrainie i pomoc dla Rodaków za wschodnią granicą, oraz dla krajów misyjnych i misjonarzy pełniących w nich posługę. Zebrani delegaci udzielili Zarządowi absolutorium za działalność finansową i merytoryczną.
Głosy w dyskusji wyrażały troskę o rodzinę i młode pokolenie. Zadawano sobie pytanie: Jak ratować rodzinę?
Słabość rodziny w dużym stopniu wynika ze słabości odpowiedzialności ojców w rodzinie, z braku wychowania do ojcostwa. Pani dr Wanda Półtawska sformułowała hasło: "SOS OJCOSTWA". Inicjatywa ta ma na celu głównie przebudzenie mężczyzn, by dostrzegli swoją rolę w małżeństwie, rodzinie, a także w Kościele.
Tam gdzie brakuje ojca (nie tylko fizycznie), gdzie brakuje ojca w wychowaniu, gdzie jest jedynie odpowiedzialność materialna, pojawia się zagrożenie, a nawet niebezpieczeństwo. Zagrożone staje się macierzyństwo matki i los dziecka. Nie ma przecież żadnego dziecka bez ojca, a aborcja nie jest czynem kobiecym. Zagrożeniu ulega życie i rodzina. Potwierdzają to dane statystyczne: 90 % bezdomnych czy dzieci uciekających z domu pochodzi z rodzin bez ojca, 85 % młodzieży trafiającej do więzień wychowało się bez ojca itd. Zdaniem dr Półtawskiej kryzys męskości jest następstwem nieodpowiedzialnego wychowania chłopców, braku przygotowania do powołania w małżeństwie i rodzinie. Walne Zgromadzenie wysunęło wniosek do Zarządu o podjęcie uchwały "SOS OJCOSTWA", mającej na celu "mocniejsze" propagowanie odpowiedzialności ojców w rodzinie, o upowszechnienie pracy duszpasterskiej wzmacniającej mężczyzn w ich rolach, o podjęcie działań formacyjno - modlitewnych na terenie diecezji oraz parafii mających na celu ratowanie rodziny poprzez ratowanie ojcostwa.
Wyrażamy wdzięczność ks. proboszczowi parafii w Tyczynie, ks. Marianowi Raźnikiewiczowi, Kołu Parafialnemu SRK w Tyczynie za organizację spotkania i serdeczne przyjęcie.
7.IX.2019 (sobota)
4.00 - wyjazd z Gorlic
11.00 - przyjazd do Mościsk
11.00-13.30 - pobyt w kościele i zwiedzanie miasta
13.30 - wyjazd do Krysowic
14.00-15.15 - pobyt w Krysowicach (obiad)
15.15 - wyjazd do Strzelczysk
15.30 -16.30 - pobyt w Strzelczyskach
16.30 - wyjazd do Stryja
19.00 - Msza św. w Stryju
21.30 - kolacja i nocleg w Dolinie

8.IX2019 (niedziela)
9.00 - śniadanie
11.00 - Msza św. odpustowa
13.00 - koncert na placu kościelnym
14.00 -15.30 - obiad i festyn na placu kościelnym
15.30- wyjazd do Kochawiny
17.00 - 18.00 - pobyt w sanktuarium w Kochawinie
18.00 - wyjazd do Chodorowa
18.30 -19.30 - pobyt w kościele w Chodorowie
21.30 - kolacja i nocleg w Dolinie

9.IX.2019 (poniedziałek)
7.00 - śniadanie w Dolinie
8.00 - wyjazd do Iwanofrankiwska (Stanisławowa)
9.30 -15.00 - pobyt w Stanisławowie (zwiedzanie zabytków miasta)
15.00 - wyjazd do Halicza
16.00 -17.00 - pobyt w Haliczu
17.00 - wyjazd do Kałusza
18.30 - msza św w parafii św. Walentego w Kałuszu
19.30 -20.00 spotkanie z wiernymi z parafii św. Walentego
21.00 - kolacja i nocleg w Dolinie

10.IX.2019 (wtorek)
7.00 - śniadanie w Dolinie
8.00 - wyjazd do Użgorodu
13.00 - obiad w Użgorodzie
14.00 - 18.00 - zwiedzanie fortecy, skansenu i miasta
18.00 - Msza św. w kościele w Użgorodzie
19.00 - wyjazd do Pereczyna
20.00 - kolacja i nocleg w Pereczynie

11.IX.2019 (środa)
7.30 - śniadanie w Pereczynie
8.00 - wyjazd do Mukaczewa
9.00 - 11.00 - zwiedzanie fortecy
11.00 - Msza św. w katedrze rzymsko-katolickiej w Mukaczewie
12.00-13.00 - zwiedzanie miasta
13.00 - 14.00 obiad w Mukaczewie
14.00 - wyjazd do Beregowa (senatorium wód termalnych)
15.00 - 18.00 - pobyt w basenach wód termalnych
18.00 - wyjazd do Pereczyna
20.00 - kolacja i nocleg w Pereczynie

12.IX.2019 (czwartek)
7.00 - msza św. w kościele w Pereczynie
8.00 - śniadanie
9.30 - wyjazd do domu przez Słowację
22.00 - 24.00 - przyjazd do Gorlic

Orientacyjne przejechane kilometry to około 1800 - 2000 km
Koszty noclegów z kolacją i ze śniadaniem około 15 euro
5 noclegów z kolacją i śniadaniem x 15 euro = 75 euro
4 obiady (+ obiad w Dolinie gratis) x 5 euro = 20 euro
Zwiedzanie (bilety wstępu) i wejście do basenów wód termalnych w Beregowie około 40 - 50 euro. Orientacyjne ceny i koszty mogą nieznacznie ulec zmianie po naniesionych korektach w programie wyjazdu!!!
Zebranie organizacyjne 5.08 2019, godz. 19.00 - Dom Katechetyczny.
Informacja telefoniczna 501 511 042

W dniach 15 i 16 czerwca b. roku wspólnota (53 osoby) Stowarzyszenia Rodzin Katolickich (SRK) przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach pielgrzymowała do sanktuariów archidiecezji lubelskiej. O godzinie 4.00 wyruszyliśmy z gorlickiego Rynku, aby nawiedzić "cudowne" miejsca i świątynie, jednocześnie podziwiając piękno naszej Ojczyzny. Rozpoczęliśmy od mszy świętej sprawowanej przez ks. Józefa Buczyńskiego w sanktuarium Matki Bożej w Księżomierzu, gdzie na przełomie XVI i XVII wieku objawiła się płacząca Matka Boża.
Następnie nasza trasa pielgrzymkowa wiodła do sanktuarium św. Stanisława Biskupa w Pietrowinie, miejsca pełnego uroku, gdzie dokonał się pierwszy cud nad Wisłą (wskrzeszenie Piotrawina przez krakowskiego biskupa Stanisława ze Szczepanowa.
Sanktuarium Matki Bożej w Wąwolnicy - to miejsce, gdzie kult Matki Bożej z Kęble rozwijał się już w XIII wieku. Każdego dnia w sanktuarium Maryjnym w Wąwolnicy można spotkać setki pielgrzymów. Maryja została tutaj koronowana 10 września 1978 roku diademami papieskimi. Była to ostatnia koronacja maryjna w Polsce przed pontyfikatem Jana Pawła II.
Następnie dotarliśmy do Kazimierza Dolnego - miejscowości założonej przez Kazimierza Sprawiedliwego w XI wieku. Tam nawiedziliśmy sanktuarium Matki Bożej Kazimierowskiej oraz klasztor franciszkanów reformatów.
Kościół w Gołębiu, który odwiedziliśmy w następnej kolejności jest sanktuarium Matki Boskiej Loretańskiej - Patronki ludzi w drodze. Tuż obok kościoła stoi najciekawszy obiekt w Gołębiu i bezspornie jeden z piękniejszych Domków Loretańskich w Polsce.
Przeżywanie niedzieli rozpoczęliśmy od mszy świętej w sanktuarium św. Anny w Lubartowie, a następnie zwiedzaliśmy pałac rodziny Zamoyskich, we wsi Kozłówka.
Na naszej trasie niedzielnej nie mogło zabraknąć Chełma, gdzie po obiedzie zwiedzaliśmy sanktuarium Maryjne na Górze Chełmskiej.
W kolejnych numerach "Z Niepokalaną" zaprezentujemy odwiedzane przez nas świątynie (szczególnie te mało znane). Zachęcamy do pielgrzymowania, bo są to przepiękne i godne nawiedzenia sanktuaria.
W tym roku (w listopadzie) mija 25 lat posługi SRK w Gorlicach. Jest to okazja do refleksji na temat naszego pielgrzymowania przez te lata i jego owoców.
Przez 25 lat wspólnota SRK przy parafii Narodzenia NMP w Gorlicach nawiedziła około 100 sanktuariów w Polsce (najczęściej dwie pielgrzymki w roku, a w czasie każdej pielgrzymki kilka świątyń). Naszym pragnieniem było poznanie również tych mało uczęszczanych sanktuariów w naszej Ojczyźnie. Często miały one wymiar wyjątkowy, nieporównywalny z innymi. Co roku obieraliśmy inny kierunek, poznając kolejno świątynie poszczególnych diecezji.
Sanktuaria to miejsca modlitwy i szczególnej obecności Boga w Jego znakach. To "wyraźne ślady" Boga na ziemi. Tam Pan Bóg w sposób szczególny udziela nam swojego wsparcia. Pielgrzymki dawały nam możliwość odnowienia i ożywienia wiary - jakby "dodania nam skrzydeł". Poprzez podziwianie architektury sakralnej, piękna przyrody i otaczającego świata, pogłębialiśmy wiarę w Boga Stwórcę, znajdując niezbite argumenty na Jego istnienie i działanie, wynikające z podziwianych "cudów w przyrodzie". Sanktuaria dawały nam możliwość głębszego pokochania Boga i Matki Najświętszej. Szczególnie sanktuaria Maryjne były dla nas miejscami ukojenia, gdzie można wpatrywać się w oblicze naszej Matki, odpocząć od codziennych trosk oraz zmęczenia. Wreszcie są to miejsca, gdzie powraca człowiekowi pokój serca. Wspólne pielgrzymowanie to okazja do budowania wspólnoty poprzez wspólną modlitwę, bliższe poznawanie się oraz wzajemną pomoc. Z punktu widzenia Polski Kazachstan to raczej odległy i dość egzotyczny kraj. Z tego powodu, (co zrozumiałe), Polacy na ogół niewiele wiedzą zarówno o współczesnym Kazachstanie, jak i o jego przeszłości., a przeszłość ta związana jest z tragicznym losem setek tysięcy Polaków, którzy zostali przymusowo przesiedleni (deportowani) do Kazachstanu lub zesłani do tamtejszych łagrów w czasach stalinowskich.
W latach 1940-1941 władze radzieckie na okupowanych ziemiach II Rzeczypospolitej przeprowadziły cztery wielkie operacje deportacyjne. Przymusowo wysiedlonych bydlęcymi wagonami powieziono na północne tereny Rosji europejskiej, na Syberię oraz na Kazachstan. Na tym ostatnim obszarze zesłańcy z Polski znaleźli się w większości w wyniku deportacji z kwietnia 1940 roku. Polskie szacunki wskazywały, iż wywózka ta objęła ok. 300 tys. osób. Obecnie w Kazachstanie wciąż żyje około 30 tysięcy osób o polskich korzeniach.
Nasze pielgrzymowanie śladami zesłańców rozpoczęliśmy od żeńskiego obozu koncentracyjnego "AŁŻIR" koło Astany (obecna nazwa stolicy Nur-Sułtan). Męczenniczki ALŻIR-u trafiły do łagru w Kazachstanie, bo uznano je za żony zdrajców, kontrrewolucjonistki i Polki. 90 % osadzonych miało wyższe wykształcenie. Więźniarki Ałżiru, które skazano po wrześniu 1939 roku w większości pochodziły ze wschodnich terenów Rzeczpospolitej. Dziś jest tu muzeum. Stoi wagon towarowy, jakim przyjeżdżały więźniarki, jest ściana z imionami 7250 więźniarek oraz budynek muzealny. W budynku wisi plan Gułagu czyli systemu sowieckich łagrów. Kazachstan był ważnym elementem tego systemu. Przywożono tu więźniów, bo było daleko od Moskwy i panowały bardzo ciężkie warunki (gorące lata i surowe, ciężkie zimy), choć był to jeden z mniejszych łagrów. W obozie jeść dawano niewiele, a pracy było dużo, panowały ciężkie warunki zdrowotne i higieniczne. Jedna z relacji: "Kobiety szły przez step, pędzone przez nkwdzistów. Nagle pojawiły się kazachskie dzieci i zaczęły w nich rzucać twardymi grudkami. Co strasznego muszą o nas myśleć, że rzucają w nas kamieniami? - pytały przestraszone kobiety. Okazało się, że to nie były kamienie, ale kurt - suszony kazachski ser, dzięki któremu udawało się im przeżyć". Urodziło się tam 1507 dzieci, które były ofiarami gwałtów dokonanych przez strażników. Obóz w Ałżir zrobił na nas przerażające wrażenie.
Największe jednak wrażenie zrobił na nas znajdujący się w miejscowości Majkain-Zoloto, (okręg pawłodarski) cmentarz, na którym odnaleziono polskie mogiły. Okręg pawłodarski leży w północno-wschodniej części Kazachstanu. Liczba Polaków wywiezionych w masowych deportacjach do okręgu pawłodarskiego jest szacowana na 8.500 osób. W Majkainie Polacy budowali elektrownię, której mury jeszcze stoją, a także pracowali w kopalni złota. Cmentarz w Majkainie nie jest w najlepszym stanie. Pozostało około 50 grobów. Ubogie, usypane z piasku mogiły, z prowizorycznymi krzyżami i metalowymi tabliczkami z wykłutymi nazwiskami na długo pozostaną w naszej pamięci. To groby polskiej inteligencji, którą podczas II wojny światowej zesłano w głąb Związku Radzieckiego na roboty. Pozostali oni na zawsze w Pawłodarskim stepie. Ks. proboszcz parafii w Pawłodarze - ks. Jan Radoń i Polacy z Polski postanowili poprawić groby i umieścić na nich krzyże przywiezione z Polski. Jest to ważny moment historii, aby uwiecznić i upamiętnić tych, którzy swoim cierpieniem potwierdzili wierność Bogu, wierze i swojej Ojczyźnie. Kazachowie wbudowali tam kamień z napisem: Polakom deportowanym, którzy na wieki pozostali w tej ziemi (1939- 1945). Jest gotowa przywieziona z Polski tablica z informacją w języku polskim, kazachskim i rosyjskim - oczekuje ona na umieszczenie na tym cmentarzu (kilka grobów, bez kwiatów i zniczy, na środku stepu).
Na trasie naszego pielgrzymowania nie mogło zabraknąć narodowego sanktuarium Kazachstanu z Matką Bożą Królową Pokoju w Oziornoje. W sanktuarium, przy ołtarzu adoracji zwanym Gwiazdą Kazachstanu odbywa się nieustanna modlitwa. Jest to jedna z "Dwunastu Gwiazd Maryi Królowej Polski". Maleńka wieś Oziornoje została założona w czerwcu 1936 przez polskich zesłańców. Podczas II wojny światowej na terenie wsi nastał głód, podczas którego mieszkańcy modlili się na różańcach. 25 marca 1941 w święto Zwiastowania NMP na zachodnim krańcu wsi, topniejąca woda wypełniła powierzchnię wyschniętego w przeszłości jeziora. Nagła obfitość ryb ocaliła mieszkańców Oziornoje od śmierci głodowej. Ludzie uznali to wydarzenie za cud. Mieszkańcy Oziornoje nie zapomnieli o tym wydarzeniu i Maryja zawsze była tam wyjątkowo czczona. Nosi tytuł Karmiącej Rybami. Pielgrzymują tu ludzie z Kazachstanu i całego świata.