Święci Polscy męczennicy:
Benedykt, Jan, Mateusz, Izaak, Krystyn, Stanisław

zm. 1003
pierwsi męczennicy polscy, eremici benedyktyńscy, kapłani. Benedykt (ur, ok. 970) i Jan (ur. ok. 940) przysłani zostali do Polski w 1001 r. przez św. Romualda na prośbę św. Wojciecha.
Osiedlili się na prawym brzegu Obry w pobliżu ujścia do Warty. Z opisu ich pobytu w Polsce wynika, że niebawem przyłączyli do nich bracia Mateusz i Izaak oraz wiejski chłopak Krystyn, który służył im jako kucharz.
Mnisi żyli w wielkiej miłości braterskiej i zgodzie. Zamierzali rozpocząć pracę misyjną wśród pogańskich Wieletów, oczekiwali na pozwolenie z Rzymu.
Zginęli jednak w nocy z 10 na 11 listopada 1003 r., zamordowani podczas napadu rabunkowego. Śmierć przyjęli w duchu męczeństwa.
Bolesław Chrobry nakazał odszukać ich ciała i uroczyście pogrzebać w kościele.
Papież Jan XVIII zaliczył pierwszych polskich męczenników w poczet świętych w 1004 r. W 1038 r. część relikwii wywieziono do Pragi, a pozostałe przeniesiono z Poznania do założonego w 1640 r. klasztoru oo. kamedułów w Bieniszewie k. Konina.
Święto patronalne przypada 13 listopada.