Melchior Grodziecki

1584-1619
męczennik z Koszyc, jezuita.
Pochodził z polskiego, szlacheckiego rodu herbu Radwan, osiadłego na Śląsku Cieszyńskim.
Studiował w wiedeńskim kolegium oo. jezuitów.
W 1603 r. wstąpił do nowicjatu jezuickiego w Brnie i po dwu latach złożył śluby zakonne. W 1614 r. otrzymał święcenia kapłańskie i powierzono mu pracę kaznodziei w Pradze.
Był kapłanem cichym i ofiarnym. Po usunięciu z Pragi jezuitów przez czeskich powstańców walczących jednocześnie przeciwko katolicyzmowi o. Melchior udał się do Brna, a następnie do Homonny. Stamtąd wysłano go do Koszyc, razem ze współbratem o. Stefanem Pongraczem z Siedmiogrodu, na stanowisko kapelanów wojskowych. Do pracy duszpasterskiej wśród żołnierzy dołączył jezuita chorwacki Marek Kriż.
5 września 1619 r. wojska Jerzego Rakoczego wkroczyły do Koszyc i aresztowały ojców Melchiora, Stefana i Marka. Podczas strasznych tortur żądali od nich zaparcia się wiary.
Zginęli 7 września 1619 r. Ich relikwie spoczywają od 1636 r. w kościele Trójcy Świętej w Trnawie.
Pius X beatyfikował męczenników w 1905 r., a Jan Paweł II 2 lipca 1995 r. dokonał kanonizacji.
Święto patronalne 7 września.