Bronisława

(ok. 1200-1259)
patronka Śląska Opolskiego, norbertanka.
Pochodziła z rodziny szlacheckiej, a według tradycji przyjmuje się, że była spokrewniona z rodziną Odrowążów jako stryjeczna siostra św. Jacka i bratanica biskupa Iwo Odrowąża.
Gdy miała 16 lat, opuściła za namową św. Jacka Kamień Opolski i przed 1217 r. wstąpiła do norbertanek na Zwierzyńcu opodal Krakowa. Spędziła tam całe życie.
W materiałach historycznych niewiele jest źródeł mówiących o niej.
W jednym z nich, w życiorysie św. Jacka napisanym w 1352 r. przez dominikanina Stanisława podane zostało, że Bronisława posiadała dar modlitwy mistycznej, miała widzenia i wpadała w stany "Bożej ekstazy". Według tego zapisu Bronisława zobaczyła w 1257 r. "chwałę, jakiej dostąpił św. Jacek w Niebie".
Po kanonizacji św. Jacka 1594 r. wzmianka ta przyczyniła się do zwrócenia uwagi na bogobojną norbertankę. Wszczęto poszukiwania jej grobu, które zakończyły się w 1604 r. odnalezieniem trumienki w murze kościoła na Zwierzyńcu.
W czasie najazdu Tatarów na Polskę i Kraków siostra Bronisława miała uratować konwent i okoliczną ludność ukrywając się z nimi w grotach skalnych pod Krakowem, nazywanych do dziś Skałami Panieńskimi.
Ze znalezionych zapisów nekrologowych wynika, że Bronisława zmarła w klasztorze 29 sierpnia.
Wyrazem jej świętości była wierność regule zakonnej, podejmowanie umartwień i czynów pokutnych. W duchowości sióstr norbertanek pozostało szczególne nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu, rozmyślania Męki Chrystusa i modlitwa Różańcowa. Ośrodkiem kultu Bronisławy stał się zarówno klasztor Zgromadzenia Sióstr Norbertanek, jak i kaplica postawiona niedaleko, na wzgórzu zwanym "Sikornik".
Kult zatwierdził w 1839 r. papież Grzegorz XVI.
Święto patronalne 1 września.