Rozalia Celakówna
Wychowała się w wielodzietnej rodzinie. W 1924 na stałe przeniosła się do Krakowa, w 1925 podjęła pracę w szpitalu św. Łazarza. 15 grudnia 1927, na życzenie spowiednika, wstąpiła do zakonu klarysek w Krakowie, jednak już po krótkim czasie musiała go opuścić z powodu złego stanu zdrowia. W związku z tym Celakówna na nowo podjęła wcześniejszą pracę, początkowo na oddziale okulistycznym, następnie zaś, na własną prośbę, na oddziale chorób wenerycznych. 4 sierpnia 1937 roku złożyła państwowy egzamin pielęgniarski.
Pod wpływem modlitwy i bogatego życia wewnętrznego miała wizje, dzięki którym zrodziła się w niej idea poświęcenia się Sercu Jezusa oraz Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na polecenie swojego spowiednika, który był jej kierownikiem duchowym Rozalia spisała swoje duchowe doświadczenia.
Zmarła 13 września 1944 i pochowana została na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1938 prymas August Hlond wyznaczył specjalną komisję, która potwierdziła niesprzeczność jej objawień z doktryną katolicką. 5 listopada 1996 kardynał Franciszek Macharski rozpoczął w archidiecezji krakowskiej jej proces beatyfikacyjny. Na szczeblu diecezjalnym zakończył się 17 kwietnia 2007, po czym akta wysłane zostały do Watykanu. Wicepostulatorem został wyznaczony jezuita o. prof. Władysław Kubik.