Czesław

ok. 1180 - 1242
Patron Wrocławia, dominikanin.
Urodził się w Kamieniu na Śląsku Opolskim. Dawniej niesłusznie łączono go więzami pokrewieństwa z rodem Odrowążów. Prawdopodobnie studiował z Jackiem Odrowążem w Paryżu i Bolonii. Ze studiów teologicznych powrócił z tytułem doktora prawa kanonicznego i świętej teologii. Został wyświęcony na kapłana diecezjalnego w Krakowie i pozostawał pod przemożnym wpływem biskupów Iwo Odrowąża oraz Wincentego Kadłubka.
Czesław udał się wraz z Jackiem do Rzymu, gdzie św. Dominik przyjął ich do zakonu kaznodziejskiego. Po wyjeździe z Rzymu Czesław rozpoczął pracę misyjną w Pradze czeskiej, uwieńczoną licznymi nawróceniami i założeniem klasztoru dominikańskiego. W 1226 r. przybył do Wrocławia na zaproszenie tamtejszego biskupa Wawrzyńca, od którego otrzymał kościół pw. św. Wojciecha. Tam założył klasztor.
Czesław głosił Słowo Boże nie tylko na Śląsku, wywarł także znaczny wpływ na rozwój misji dominikanów w Prusach. W 1232 r. wybrano Czesława na prowincjała dominikanów i z tej racji uczestniczył w kapitule generalnej w Bolonii i w uroczystościach kanonizacyjnych św. Dominika w 1234 r.
Jan Długosz w swoich "Rocznikach..." tak opisał udział Czesława w obronie Wrocławia przed Tatarami w 1241 r.: "który wraz ze swymi braćmi i innymi wiernymi schronił się był do grodu, modlitwami swymi ze łzami zanoszonymi do Boga odpędził oblegających".
Czesław zmarł 15 lipca we Wrocławiu i tam został pochowany w kościele św. Wojciecha.
Kult błogosławionego Czesława zatwierdził papież Klemens XI w 1713 r.
Święto patronalne 20 lipca.