Zygmunt Gorazdowski

1845 - 1920
Wyznawca, lwowski apostoł Bożego Miłosierdzia, kapłan.
Urodził się w Sanoku w rodzinie szlacheckiej jako syn Feliksa i Zygmunty z Łazowskich. Ukończył gimnazjum w Przemyślu w 1864 r. i przez dwa lata studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Potem wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie i w 1871 r. przyjął tam święcenia kapłańskie.
Przez 6 lat pracował w kilku parafiach diecezji lwowskiej dając się poznać jako charyzmatyczny duszpasterz. Opracował i wydał drukiem dwa rodzaje katechizmów dla ludu Bożego i dla dzieci. Były to najlepsze w diecezji przemyskiej i lwowskiej podręczniki do nauki religii. Dla bezdomnych i żebraków utworzył w 1882 r. Dom Pracy i opiekował nim się aż do śmierci. W tym samym roku powstała z jego inicjatywy tania Kuchnia Ludowa, w której dożywiano dzieci, młodzież szkolną i studentów, a także robotników.
Innym dziełem miłosierdzia ks. Zygmunta był Zakład św. Józefa dla nieuleczalnie chorych i rekonwalescentów (1884) oraz powołanie Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Józefa (józefitki) do opieki nad cierpiącymi i rozwijania zapoczątkowanych dzieł charytatywnych. Dwa lata później założył Internat im. św. Jozafata dla ubogich studentów Seminarium Nauczycielskiego, którego był dyrektorem.
W latach 1901-1914 był proboszczem parafii św. Mikołaja we Lwowie. Wiatach 1908-1910 wydawał we Lwowie "Gazetę Codzienną", założył Towarzystwo Wzajemnej Pomocy Kapłanów "Bonus Pastor". Dla samotnych matek i porzuconych niemowląt przy współudziale Towarzystwa Dzieciątka Jezus utworzył Zakład Dzieciątka Jezus, a dla wdów i sierot Towarzystwo bł. Salomei.
Zygmunt Gorazdowski zmarł w opinii świętości we Lwowie 1 stycznia 1920 r. Już za życia nazywano go Ojcem ubogich, Lwowskim Bratem Albertem, Księdzem Dziadów.
Beatyfikowany 26 czerwca 2001 r. we Lwowie przez Jana Pawła II.
Święto patronalne 26 czerwca.