Maria Karłowska

1865-1935
apostołka zagubionych moralnie, pasterka od Opatrzności Bożej.
Przyszła na świat w Stupówku (obecnie Karlowo) w diecezji poznańskiej jako jedenaste dziecko Mateusza i Eugenii Dębińskiej. Wychowana była w głęboko religijnej atmosferze domu rodzinnego. Uczyła się na pensji w Poznaniu, odbyła kursy kroju i szycia w Berlinie oraz haftu u swej starszej siostry. Odrzuciła kilka propozycji zamążpójścia, bowiem mając 17 lat złożyła ślub dozgonnego dziewictwa.
W 1892 r. po raz pierwszy zetknęła się z prostytucją i zapragnęła ratować zagubione dziewczęta. W 1894 r. założyła Dom Dobrego Pasterza, a pierwszą placówkę w Winiarach poznańskich ufundowała hr. Aniela Potulicka. Ponieważ rząd pruski nie wyrażał zgody na otwarcie nowego zgromadzenia, Maria Karłowska i jej współpracowniczki działały na podstawie ustnego zezwolenia abpa Floriana Stablewskiego.
W 1896 r. odbyły się pierwsze obłóczyny, a 20 czerwca 1902 r. Maria Karłowska złożyła wraz z sześcioma siostrami prywatne śluby zakonne Zgromadzenia Pasterek od Opatrzności Bożej. Zatwierdzenie diecezjalne pasterki otrzymały w 1909 r. W następnych latach s. Karłowska założyła liczne domy zakonne i "misje", czyli zakłady dla - dziewcząt, bardzo często chorych wenerycznie.
W 1928 r. siostra Maria odznaczona została przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego za pracę społeczną.
Była przykładem człowieka, który w ratowaniu i zbawianiu ludzi "spala się Bożym pragnieniem". Siłę czerpała z żarliwej modlitwy i z Eucharystii.
Zmarła 24 marca w Jabłonowie Pomorskim k. Brodnicy i tam została pochowana.
Jan Paweł II beatyfikował Marię Karłowską 6 czerwca 1997 r. w Zakopanem.
Święto patronalne 6 czerwca.