Święty Wojciech

ok. 956-997
Męczennik, patron Polski, benedyktyn.
Urodził się w czeskich Libicach w rodzie książęcym Sławników.
Uczęszczał do szkoły benedyktyńskiej, a wyższe wykształcenie zdobył w Magdeburgu, najlepszej uczelni na północy, pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalberta. W wieku 26 lat otrzymał święcenia kapłańskie.
Wracając z Niemiec zatrzymał się w Pradze i za namową księcia Przemyślidów, Bolesława Pobożnego, objął w 983 r. diecezję praską po zmarłym biskupie Dytmarze. Młody biskup rozpoczął pracę duszpasterską wizytując diecezję, słowem i przykładem dając wyraz zasadom życia chrześcijańskiego, potępiał wielożeństwo i rozwody, odwiedzał więźniów i chorych, protestował przeciwko sprzedawaniu chrześcijan kupcom arabskim i żydowskim. We śnie miał mu się pojawić Chrystus i zapytać: "Oto jestem znowu sprzedany, a ty śpisz?"
Wojciech, jako nowy biskup nie spotkał się z aprobatą i zrozumieniem prażan, doszło też do zatargów między książęcymi rodami Przemyślidów i Sławników. Po pięciu latach pasterzowania opuścił Pragę i udał się do Rzymu, aby usprawiedliwić swoją decyzję porzucenia diecezji. Przez cztery lata przebywał wraz ze swym bratem Radzymem w dwóch najsławniejszych klasztorach benedyktyńskich na Monte Cassino i na Wzgórzu Awentyńskim, gdzie znajdowali się również bazylianie obrządku bizantyńskiego.
W klasztorze na Awentynie złożył w 990 r. benedyktyńskie śluby zakonne. Na usilne prośby Bolesława Pobożnego Wojciech powrócił w 993 r. na praskie biskupstwo, jednakże z powodu waśni rodowych Werszowców ze Sławnikami oraz sprzeciwów diecezjan wobec nakazu przestrzegania zasad wiary i moralności ponownie opuścił Pragę. Przez Morawy udał się na Węgry, gdzie na dworze księcia Gezy i jego żony Adelajdy, siostry Mieszka I, otrzymał bliższe informacje o polskim władcy.
Biskup Wojciech znał Polskę tylko z relacji, ale stał się jej przyjacielem. Wyrazem tego były starania u papieża i u założyciela zakonu kamedułów, św. Romualda, by wysłać do naszego kraju misjonarzy. Ponadto zabiegał dla Polski o przyjaźń cesarza niemieckiego Ottona III, którego był spowiednikiem. Z posiadanych informacji o Mieszku I i Bolesławie Chrobrym biskup Wojciech uważał i wskazywał innym, że dobro powszechne wymaga, aby Polska była silnym państwem w Europie.
Na podstawie ustaleń w Rzymie na spotkaniu papieża z cesarzem Ottonem III i biskupem Wojciechem w 996 r. utworzona została nowa prowincja kościelna w państwie Piastowskim z biskupem Wojciechem Sławnikowicem. Biskup Wojciech przybył w 997 r. z planami misyjnymi do Polski na dwór Bolesława Chrobrego. Był witany z największymi honorami, a książę Bolesław ufundował w swej hojności kilka klasztorów benedyktyńskich, m.in. w Trzemesznie.
Abp Wojciech rozpoczął misyjną działalność od nawracania Pomorzan, ochrzcił gdańszczan i tamtejszego księcia. Następnym etapem były ziemie Prusów na prawym brzegu Wisły. Wojciech odprawił przydzieloną mu przez księcia Bolesława eskortę rycerzy, narażając życie wyprawił się w głąb pogańskich Prus tylko z kilkoma klerykami i uczniami. 23 kwietnia 997 r. poniósł tam śmierć męczeńską. Został zabity strzałami z łuku, a jego głowę odcięto i wbito na pal. Ciało Wojciecha wykupił Bolesław Chrobry i z honorami pochował w Gnieźnie.
Wojciech już w 999 r. został wpisany w poczet świętych, a w czasie zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 r. obrano go patronem nowo utworzonej w Polsce metropolii. Jest jednym z głównych patronów Polski, a także patronem Czech i Węgier.
Jego wspomnienie przypada na 23 kwietnia.