Stefan Wincenty Frelichowski
Urodził się w Chełmży, w wielodzietnej rodzinie rzemieślniczej, jako syn Ludwika i Marty Olszewskiej.
Po maturze podjął studia teologiczne w Wyższym Seminarium w Pelplinie, gdzie w 1937 r. przyjął święcenia kapłańskie. Został wikarym w Toruniu. W pracy duszpasterskiej dał się poznać jako katecheta i wychowawca młodzieży, a także kapłan niosący posługę chorym i umierającym.
Po wkroczeniu Niemców do Polski został aresztowany już 11 września 1939 r., by po zwolnieniu ponownie zostać odizolowanym od wiernych. Droga cierpienia ks. Frelichowskiego prowadziła przez VII fon toruński, obozy koncentracyjne w Stutthofie, Oranienburgu i Dachau.
Młody kapłan, zwany Wickiem, wszędzie tam nadal niósł posługę duszpasterską. Z narażeniem życia organizował wspólne modlitwy i różaniec, tajną spowiedź. Mocą żywej wiary i ufności w Opatrzność Bożą podtrzymywał współwięźniów na duchu, dopomagał, by się nie załamywali. Jego postawa była szczególnie ważna dla więźniów szpitala obozowego w Dachau, w którym ks. Frelichowski przebywał od 1942 r.
Zmarł w obozie 23 lutego 1945 r. w opinii świętości.
Beatyfikacji dokonał Jan Paweł II 7 czerwca 1999 r. w Toruniu.
Święto patronalne 23 lutego.