Święty Józef Sebastian Pelczar

1842 - 1924
Biskup przemyski, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Pochodził z Korczyna k. Krosna, z zamożnej rodziny chłopskiej. Był trzecim z czworga dzieci Wojciecha i Marianny z Mięsowiczów.
Edukację podstawową uzyskał w Rzeszowie. W 1858 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu i tam otrzymał świadectwo dojrzałości. Święcenia kapłańskie przyjął w 1864 r. W latach 1865-1868 studiował w Rzymie prawo i teologię, uzyskując tytuł doktora.
Po powrocie do kraju został prefektem Seminarium Duchownego w Przemyślu oraz wykładowcą teologii pastoralnej i prawa kanonicznego. W 1877 r. został profesorem i kierownikiem katedry Historii Kościoła i Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1882-1883 był również rektorem UJ. Ks. profesor Pelczar rozpoczął budowę Collegium Novum. W czasie pobytu w Krakowie był kanonikiem kapituły wawelskiej, cenionym kaznodzieją i organizatorem działalności kościelno-społecznej, należał do Bractwa Królowej Korony Polskiej, które m.in. prowadziło schronisko dla dziewcząt pracujących jako służące.
Ks. Pelczar założył w 1894 r. Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (sercanki), którego zadaniem miała być opieka duchowa nad służącymi i chorymi, mieszkającymi przy rodzinach.
17 grudnia 1900 r. otrzymał sakrę biskupią i został ordynariuszem diecezji przemyskiej, którą zarządzał przez 25 lat.
Odznaczał się wielką gorliwością apostolską, szczególnie wśród kapłanów, umiłowaniem modlitwy. Był człowiekiem o bardzo dużej inteligencji, zorganizowanym, pracowitym i roztropnym, zajmował się też pracą pisarską.
Zmarł w Przemyślu 28 marca i został pochowany w tamtejszej katedrze. Beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1991 r. w Rzeszowie, a kanonizowany 18 maja 2003 r.
Święto patronalne przypada 19 stycznia.