Święta Genowefa

Św. Genowefa urodziła się ok. 422 roku w miasteczku Nanterre, w pobliżu Paryża.
Kiedy miała zaledwie ok. 15 lat, przez jej miasteczko rodzinne mieli przechodzić w drodze do Anglii (Brytanii), by zwalczać błędy pelagiańskie dwaj biskupi - św. German z Auxerre i Św. Lupus z Troyes. Święta otrzymała wówczas od św. Germana krzyż, z którym odtąd nie rozstawała się nigdy. Za zezwoleniem rodziców oddała się św. Genowefa uczynkom pokutnym i dziełom miłosierdzia. Po śmierci rodziców udała się do Paryża. Tu z rąk miejscowego biskupa otrzymała welon dziewicy poślubionej Panu Bogu. Niedługo zaczęła Święta gromadzić koło siebie panienki i zaprawiać je do podobnego trybu życia. Utrzymywały się one pracą swoich rąk, a wolny czas poświęcały odwiedzaniu chorych i niesieniu pomocy opuszczonym.
W tym czasie (451) najechał Francję głośny z okrucieństwa wódz azjatyckich Hunnów, Attyla. Drogę swojego pochodu znaczył ogniem i krwią. Popłoch powstał także w Paryżu, gdzie lada dzień spodziewano się najazdu jego hord. Genowefa zachęcała do zachowania spokoju, przepowiadając, że Pan Bóg ochroni miasto od wroga. Tak się też stało, gdyż niespodziewanie Attyla ominął Paryż i Francję, a udał się do Włoch.
Do ubogiego domku św. Genowefy przychodzili nie tylko ludzie prości, ale także i możni, by prosić ją o modlitwę i radę. Wśród nich znaleźli się również królowie Francji - Hilderyk i Chlodwik.
Oblubienicy nie szczędził Pan Bóg prób. Dręczyły ją liczne dolegliwości fizyczne, które znosiła z heroiczną cierpliwością. Spotykały ją nie mniej przykre prześladowania ze strony przewrotnych ludzi. Okrzyczano ją nawet jako czarownicę, a nawet usiłowano ją spalić.
A jednak dożyła późnej starości. Pożegnała bowiem ziemię w wieku ok. 80 lat. Poszła do niebieskiego Oblubieńca 3 stycznia ok. 500-nego roku. Śmiertelne jej szczątki złożono na podmiejskim cmentarzu, który potem wraz z całym wzgórzem otrzymał jej imię. Król Chlodwik wystawił niebawem nad jej grobem kaplicę, która stała się ośrodkiem jej kultu. Z czasem wzniesiono tu kościół, przy którym zamieszkali kanonicy, którzy w historii Paryża,, a zwłaszcza Sorbony odegrali wybitną rolę. We wieku XVIII wystawiono ku czci św. Genowefy w stylu klasycznym wspaniałą świątynię, którą niestety niedługo potem rewolucja francuska zamieniła na panteon, czyli na miejsce spoczynku dla ciał wybitnie zasłużonych osobistości Francji. Wtedy też relikwie Świętej spalono.
Św. Genowefa jest główną patronką Francji i Paryża.