Święta Elżbieta Seton

Wdowa, 1774 - 1821
Pod imieniem Elżbiety hagiografia katolicka zna 10 świętych i 12 błogosławionych.
Nasza święta urodziła się w Nowym Jorku dnia 28 sierpnia 1774 roku. Stany Zjednoczone Ameryki Północnej przeżywały wówczas swój historyczny zwrot - z kolonii angielskiej stawały się na skutek walk niepodległościowych (1773 - 1783) nowym, niepodległym państwem.
Św. Elżbieta była córką protestanckich rodziców. Miała zaledwie trzy lata, kiedy zmarła jej matka. Wtedy ojciec dziecka, Ryszard Bayley, dyrektor nowojorskiego szpitala, wszedł po raz drugi w związek małżeński. Ciągłe jednak konflikty córki z macochą doprowadziły do tego, że Elżbieta została zmuszona opuścić dom, kiedy miała 16 lat. W dwudziestym roku życia wyszła za nowojorskiego kupca, Wiliama Magee Setona (1794), z którym miała pięcioro dzieci. Niestety mąż zbyt ryzykował w swoich transakcjach kupieckich. Doprowadził też niebawem swoje przedsiębiorstwo do bankructwa. Dopóki żył zamożny ojciec Elżbiety, wspierał młodych małżonków finansowo. Po jego jednak śmierci musieli borykać się z biedą. Na domiar złego mąż zachorował na gruŸlicę. Dla ratowania go oboje wybrali się do Włoch, do Livorno, gdzie mieli przyjaciół, w nadziei, że klimat przywróci zdrowie ukochanemu mężowi. Stało się jednak inaczej. Wiliam zmarł niebawem w tamtejszym szpitalu (1803).
Po śmierci męża Elżbieta zatrzymała się jeszcze jakiś czas u przyjaciół, bankierów Filischi. Atmosfera głęboko religijna i bezinteresowna miłość, jaką otoczono młodą wdowę, sprawiły, że Elżbieta zainteresowała się bliżej Kościołem Katolickim. Odbyła pielgrzymkę do znanego w tamtych stronach sanktuarium Matki Bożej w Montenero. W czasie Mszy świętej, tam wysłuchanej, powzięła stanowcze postanowienie przejścia na katolicyzm. Formalnie uczyniła to po swoim powrocie do Stanów Zjednoczonych dnia 14 marca 1805 roku. Naraziło to Elżbietę na nowe trudności, gdyż traktowano ją jako “zdrajcę” swojej wiary, i całkowicie odsunięto się od niej. Dzielna niewiasta nie tylko się tym nie załamała, ale doprowadziła nawet do tego, że i jej dzieci połączyły się z Chrystusowym Kościołem.
W Baltimore sulpicjanie zaproponowali Świętej kierownictwo szkoły parafialnej. W roku 1809 przeniosła się jednak do Emmitsburga, gdzie powstało centrum jej dzieł. Założyła zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Józefa. Regułę nowej rodziny zakonnej oparła na ustawach, jakie napisał św. Wincenty de Paul dla swoich duchownych córek. Wprowadziła jedynie te zmiany, jakie okazały się konieczne dla jej czasów i w jej kraju. Obecnie zgromadzenie liczy ok. 11 000 sióstr, należy do najliczniejszych w Kościele.
Elżbieta zakończyła swoje ziemskie życie wcześnie, bo w 47 roku życia.
Do chwały błogosławionych wyniósł ją papież Jan XXIII dnia 17 marca 1963 roku a do chwały świętych papież Paweł VI dnia 14 września 1975 roku. W jej kanonizacji jako pierwszej obywatelki Stanów Zjednoczonych wzięło udział ok. 15 000 pielgrzymów z USA wraz z przedstawicielami episkopatu i rządu. Także Kościół Episkopalny wziął w tej uroczystości udział, którego przez 31 lat była wyznawcą.
Jej relikwie spoczywają w kościele domu macierzystego w Emmitsburgu.
W USA na ponad 220 milionów mieszkańców jest ok. 260 wyznań religijnych. Katolicy stanowią z nich grupę największą, bo liczą ponad 50 milionów członków.