Święty Antoni Pustelnik

Patron wikliniarzy, rzeźników, trzody i zwierząt domowych.

Miejsce urodzenia: Egipt.

Antoni urodził się około 251 roku w Górnym Egipcie, w bogatej chrześcijańskiej rodzinie. Gdy miał dwadzieścia lat, umarli jego rodzice, pozostawiając synowi wielki spadek. Wówczas Antoni wziął do serca słowa Pana: "Jeśli chcesz być doskonały, idź sprzedaj co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za mną" (Mt 19, 21) - rozdał większość swego majątku, to, co zostało sprzedał, złoto oddał biednym, a sam rozpoczął życie pustelnicze. Przez długi czas żył tak Antoni w samotności i ascezie, czytając, modląc się, uprawiając ogród i wyplatając maty. Po trzynastu latach uznał jednak, że to zbyt mało. Udał się na pustynię libijską i tam w grotach spędził ponad dwadzieścia lat w całkowitym odosobnieniu.
Wreszcie, w roku 306, Antoni zdecydował się opuścić swoją sodomię. Poświęcił się wówczas nauczaniu pustelników, których wielu - zwabionych jego sławą - zamieszkało w okolicy. Tak powstała pierwsza z tworzonych przez niego wspólnot pustelniczych, drugą powołał w Paspir. Później Antoni wrócił do swej pustelni, regularnie jednak odwiedzał Paspir, gdzie zasłynął uzdrawianiem chorych. W roku 311 przez pustynię udał się do Aleksandrii, by wesprzeć na duchu prześladowanych chrześcijan.
Antoni zmarł w roku 356, przeżywszy ponad sto lat. Jego życie stanowi niedościgły wzorzec "odsunięcia się od świata" - nowej reguły życia zakonnego, której był jednym z twórców. Dobrowolna samotność, surowy tryb życia, walka z pokusami, nauczanie miłości i dobroczynność - oto jak Antoni dowiódł swego oddania Panu.

Modlitwa za wstawiennictwem Świętego Antoniego Pustelnika:
Ojcze, Ty wezwałeś Świętego Antoniego,
by wyrzekł się tego świata
i służył Ci samotnie pośród pustyni.
Spraw, byśmy za jego cudownym przykładem
stali się godnymi Twej łaski i miłości
i byśmy potrafili odrzucić pokusy tego świata.
Amen.