Błogosławiona Weronika z Binasco

Dziewica, 1445 - 1497.
Pod imieniem Weroniki znamy tylko dwie święte i jedną błogosławioną.
Urodziła się w Lombardii (Włochy), w diecezji Pawii, w roku 1445 z rodziny ubogiej w dobra materialne, ale bogatej w dobra duchowe. Jako 22-letnia panienka wstąpiła do surowego klasztoru augustianek Św. Marty, gdzie pozostała do śmierci w charakterze prostej siostry konwerski. W klasztorze nauczyła się czytać i pisać, ale nade wszystko, jak kochać Pana Boga i jak się z Nim jednoczyć. W kontemplacji tak była zaawansowana, że otrzymała dar łez, a nawet ekstaz. Duch Święty obdarzył swoją służebnicę szczególnymi darami i Bożą mądrością, tak że radzono się jej nawet w bardzo trudnych i zawiłych sprawach. Otrzymała dar proroctwa i czytania w sercach, sumieniach. Naglona natchnieniem Bożym udała się do Rzymu, do papieża Aleksandra VI, który złym przykładem swojego prywatnego życia wiele zła wyrządził Kościołowi Chrystusowemu, by go błagać o zmianę postępowania. Co mu powiedziała ambasadorka Boża, pozostanie na zawsze tajemnicą.
Błogosławiona zamieniła ziemskie mieszkanie na niebieskie dnia. 13 stycznia 1497 roku w 52 roku życia. Pochowano ją w kościele zakonnym, a kiedy klasztor został zlikwidowany, relikwie jej przeniesiono do rodzinnej wioski Rinasco. Papież Leon X zezwolił na jej kult (1518), a potwierdził go papież Aleksander VIII w 1690 roku.