4 marca Kościół powszechny modli się do Boga o to, by chrześcijanie nauczyli się "odrywać serce od radości doczesnych i dążyć do wiecznych" za wstawiennictwem św. Kazimierza, który żył na dworze królewskim w latach 1458-1484.
Upływa 405 lat od kanonizacji św. Kazimierza królewicza, dokonanej przez papieża Klemensa VIII w 1602 roku. W 2001 roku kościół św. Kazimierza w Krakowie przy ul. Reformackiej 4 został ustanowiony Sanktuarium św. Kazimierza, a jego zadaniem jest szerzenie kultu św. Kazimierza.
Centrum kultu św. Kazimierza stanowi Wilno i katedra św. Stanisława, gdzie złożono ciało Królewicza. Papież Pius XII w 1950 roku ogłosił św. Kazimierza patronem młodzieży litewskiej.
Św. Kazimierz był drugim synem (spośród sześciu synów i siedmiu córek) króla Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuskiej. W dzieciństwie był chłopcem upartym, samowolnym i nieskorym do posłuszeństwa. Był młodzieńcem "z krwi i kości", narażonym na pokusy świata. Jednak przez wytrwałą pracę nad sobą, pod okiem takich wychowawców, jak: Jan Długosz czy błogosławiony Szymon z Lipnicy wypracował w sobie silną wolę, a dzięki współpracy z łaską Bożą doszedł do świętości. Był czcicielem Matki Bożej i miał do Niej wielkie nabożeństwo.
W czasie pobytu króla na Litwie rządy w Królestwie Polskim zostały powierzone królewiczowi Kazimierzowi. Dał się on poznać jako władca mądry, sprawiedliwy, zachowujący czystość obyczajów. W roku 1483 król wezwał swojego syna do Wilna, aby mu pomógł w rządach. Pobyt św. Kazimierza na Litwie nie był długi. Zmarł 4 marca 1484 roku w wieku 25 lat.
Czy może to być święty na współczesne czasy? Żył przecież w innych okolicznościach, miejscu i czasie historycznym.
Owoce, które wydają święci, nigdy nie giną, gdyż są one dziełem Ducha Świętego. Św. Kazimierz zajaśniał wspaniałym świadectwem życiowej mądrości, której miarą jest ewangeliczna miłość.
Św. Kazimierz brał aktywny udział przy boku ojca w życiu politycznym, będąc narażony na pokusy wielkiego świata, uwikłanego w różnorakie struktury grzechu. Jednakże jego nadprzyrodzona intuicja oraz praca nad sobą przyniosły wspaniały plon.
O św. Kazimierzu napisano, że "odznaczał się szczególną czystością ducha i miłosierdziem względem ubogich". Owoce tak niedługiego życia nigdy się nie starzeją, bowiem zasiał je w szkole chrześcijańskiej miłości, również miłości społecznej i politycznej.
Gdyby politycy i wszyscy odpowiedzialni za życie społeczne zechcieli pojąć tę logikę świętości, wtedy świat wyglądałby inaczej. Moralność musi przenikać w każdy odcinek polityki i ekonomii.
Święci, a wśród nich św. Kazimierz królewicz, ukazując swoim życiem siłę wierności Bożej łasce, wciąż stanowią dla świata realne ostrzeżenie i zachętę.
Warto odwiedzić Sanktuarium św. Kazimierza w Krakowie przy ul Reformackiej 4, gdzie zachowało się wiele cennych dokumentów i pamiątek. Jedną z nich jest obraz patrona kościoła św. Kazimierza, namalowany prawdopodobnie przez nadwornego malarza króla Jana Kazimierza. O kulcie jakim cieszy się tutaj św. Kazimierz świadczą liczne wota eksponowane na ołtarzu.