Świadomość znaczenia Maryi Jasnogórskiej jako szczególnej Opiekunki narodu polskiego, który pod Jej protekcją walczył z różnymi wrogami naszego narodu - również z wrogami wiary chrześcijańskiej - dojrzewała w Polsce już od XV wieku.
Jasna Góra stała się dla Polaków miejscem nadziei. W czasie potopu szwedzkiego wojska Karola Gustawa zajęły całą Polskę. Broniła się tylko Jasna Góra, a wydarzenie to nazwano "cudowną obroną Jasnej Góry".
Król Jan Kazimierz idąc za radą prymasa Polski Andrzeja Leszczyńskiego i nuncjusza papieskiego Piotra Vidoniego, złożył w imieniu całego narodu polskiego uroczyste ślubowanie Matce Najświętszej. Król nie mógł jeszcze wrócić do Krakowa ani na Jasną Górę. Ślubowanie to nazwane "Ślubami Jana Kazimierza" odbyło się w katedrze lwowskiej przed obrazem Matki Bożej Łaskawej zawsze wiernej (przeniesionym specjalnie na tę okoliczność do katedry) w oktawę uroczystości Zwiastowania 1 kwietnia 1656 roku.
Zarówno król, jak i pozostali przedstawiciele narodu obrali Maryję za Patronkę i Królową wszystkich państw przynależących wtedy do Polski.
Błagali Ją o opiekę w tym tak opłakanym i groźnym stanie królestwa oraz zapewniali o rozszerzeniu Jej czci po całym Jej poświęconym terytorium.
Król i przedstawiciele narodu wprawdzie składali swe ślubowanie przed wizerunkiem Matki Bożej Łaskawej we Lwowie; tam też rozległo się po raz pierwszy wezwanie: "Królowo Korony Polskiej, módl się za nami". Ale tytuł ten wiązano z Matką Bożą Częstochowską i z Jasną Górą, która oparła się wówczas przemocy Szwedów. Tak więc w świadomości wielu Polaków Jasnogórska Matka Boża już wówczas oficjalnie stała się Królową Polski.
W dwudziestoleciu międzywojennym dalej rozwijał się kult Królowej Polski, przybierając nowe formy. W trudnych dniach wojny z Rosją bolszewicką, kiedy rozpoczął się odwrót wojsk polskich, 27 lipca 1920 roku biskupi polscy zebrani na Jasnej Górze w obecności 15 tysięcy pielgrzymów ponowili wybór Maryi na Królową Polski i wydali odezwę do narodu. Natomiast w maju 1921 roku na Jasną Górę przybyła pielgrzymka organizacji kobiecych z całej Polski, celem złożenia podziękowania Królowej Polski za "cud nad Wisłą" oraz uzyskaną niepodległość. Kobiety polskie ślubowały złożyć w święte ręce swej Królowej złote berło, by przekazać jej władze nad polskimi rodzinami, Ojczyzną i jej przyszłością. Złote berło zostało przekazane 3 maja 1926 roku.
W 1924 roku Papież Pius XI - wdzięczny za cudowną opiekę Matki Bożej nad naszym narodem ustanowił uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski na dzień 3 maja. Było to nawiązanie do wiekopomnej Ustawy Zasadniczej uchwalonej 3 maja 1791 roku. Wówczas to Polacy pamiętali, że źródłem wszelkiego prawa jest Najwyższy Prawodawca - Bóg, a Konstytucja zaczynała się od słów: "W Imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego".
Tradycja ślubowań przed Obrazem Królowej Polski przetrwała epokę, z której wyrosła i stała się istotnym elementem współczesnej religijności polskiej, czego wyrazem są m.in. Jasnogórskie Śluby Narodu czy Milenijny Akt Oddania Narodu w Macierzyńską Niewolę Miłości z dnia 3 maja 1966 roku.
Maryja wyjednała nam wolność, a my winniśmy stawiać sobie pytanie: Czy zasłużyliśmy na tę wolność?
Dzisiaj na nowo, prosimy: "Weź w opiekę Naród cały, niech rozwija się wspaniały, Maryjo!"